Vanochtend weer een lesje gepland met Victor. Helaas liet het weer aardig te wensen over. De voorspellingen waren nogal optimistisch, naar boven kijken gaf helaas een wat realistischer beeld. Na wat wachten op betere tijden, toch maar besloten om een paar touch & go's te gaan doen op Rotterdam, want verder weg was echt niet mogelijk wegens te lage bewolking. Laat nu net paps mee zijn, dus die zou niet meer gaan zien dan Zestienhoven en de Doenkade. Ach, het is niet anders.
Startup gedaan, nu zelf ook weer wat radiohandelingen. Ach, ik moet dat kletsen toch gaan leren. Na de takeoff meteen het circuit in, en op naar de eerste landing. Die ging eigenlijk wel heel aardig. Door naar de volgende. Afijn, nummer 2 was pet (asfalt wat opgekruld, denk ik) en op 3 pootjes. Nummer 3 was slechts licht beter, en bij de doorstart gelijk nog maar even een gesimuleerde motorstoring erin gegooid. Die had ik al een tijdje aan zien komen, en ving ik zonder stress aardig op. Redelijk goed neergezet, en wederom doorgestart. Nou ja, landing nummer 4 was ook weer een harde les. Kort gezegd: Ik moet iets later en geleidelijker afronden, en rustiger de flare inzetten. Nu zat ik iedere keer een stukje te hoog, en dan kom je gewoon wat harder neer. En dat is niet echt de bedoeling....dus. Goede tip van Victor: Als je goed in het circuit zit, en goed op final, dan is de kans op een goede landing een stuk groter.
Afijn, Rotterdam ook weer blij met de centjes (4 maal € 18,- landingsgeld, oef), en ik een schamele 0:30 in het logboek kunnen bijschrijven. Maar toch wel blij dat we dit nog even gedaan hebben. Volgende week hopelijk beter weer, en dan maar eens het Hilversumse gras onveilig gaan maken. Eens kijken of dat veld echt zo vervelend is als iedereen zegt.
zaterdag 28 juni 2008
dinsdag 24 juni 2008
Medical....checked
Vandaag mijn medische keuring gehad. Geen verborgen gebreken gelukkig. En dat betekent dat ik ergens in de komende weken mijn Medical Certificate ontvang (class II, voor PPL). Weer een hobbeltje overwonnen. Nu staat niets meer in de weg voor de eerste solo-vlucht.
zaterdag 21 juni 2008
Les 6: Op naar het buitenland
Vandaag is er leerlingendag. We gaan met 10 leerlingen en 4 kisten een buitenlandvlucht maken. Op het programma staan het veld Spa en Balen Keiheuvel (beiden in België). Vandaag staan dus navigatie, en Touch & Go's op het programma. Maar eerst koffie, en een navigatieplan maken. Nadat de kisten zijn ingedeeld qua leerlingen, gaat iedere kist zijn eigen plan maken voor de route naar Balen Keiheuvel (een grasveld in het noorden van België).
Ik vlieg vandaag met Arjan (ook een blogger) en zijn zoon op de PH-SVQ, de zwaarste Robin die de club heeft en waar dan ook 4 personen in kunnen.Voor mij is dit toestel nieuw, dus ik ben benieuwd hoe deze in de hand ligt. Omdat ik het eerste stuk vlieg, en echt op koers en navigatie, bind ik het kneeboard van Arjan om. Natuurlijk starten, taxiën, en de instructeur vindt dat ik ook maar eens wat Radio moet gaan doen. Dus ook hier weer in het diepe. Na de run-up checks (die je uitvoert voordat je daadwerkelijk vertrekt) moet ik aan de toren aangeven dat ik kan vertrekken. Dus ik geef aan dat ik 'ready voor take-off'' ben. En dat had ik niet moeten doen. De instructeur legt uit dat door dat woord 'take-off' de ramp op Tenerife is ontstaan, en dat daarom het woord veranderd is in 'departure'. Okee, vergeef deze RT-beginner, er is geen ramp ontstaan, en een halve minuut later zijn we veilig op weg naar Seppe, via een Romeo departure.
Goed, op naar Seppe (1e waypoint) en daarna naar Balen Keiheuvel. Het vliegen gaat lekker vandaag, maar goed koers houden is nog een vak op zich. Eindelijk de hoogte wat strakker, nu is het weer de koers (zucht!). Nu blijkt meteen ook dat ik het kneeboard de volgende keer om mijn linkerbeen moet doen, want schrijven met links, op het rechterbeen, met de knuppel even in mijn rechterhand, dat zit toch enigszins in de knoop. Soms is het echt onhandig om linkshandig te zijn. Arjan zit ondertussen flink te fotograferen en video'en met mijn camera. Ben benieuwd wat daar uit gaat komen. Tijdens de landing valt me op dat de stall warning van deze Robin wel heel erg zenuwachtig is. Dit toestel verdraagt blijkbaar een heel wat minder steile neusstand dan de andere Robins, dus ik zet hem al piepend aan de grond in Balen. Eenmaal geparkeerd, doen we eerst even koffie met (gloeiendheet) appelgebak. Daarna weer de plannen maken voor de vlucht naar Spa. Arjan vliegt dat stuk, dus die is al weer driftig aan het rekenen, tekenen en schrijven.
Op weg naar Spa dus. Ook Arjan krijgt het aan de stok met de stall warning van de Robin, die laat zich ook regelmatig bij Arjan horen. Arjan heeft ervoor gekozen naar een baken te vliegen en volgt een koers op het baken middels de VOR. Daarna naar Spa, waar we eerst nog wat ererondjes boven het circuit Spa Francorchamps vliegen, alvorens te landen, tussen de para's en kamikazepiloten door. Het is gezellig druk op het vliegveld, en nadat er 28 facturen uit de printer komen rollen voor het langdingsgeld van 4 toestellen, kunnen ook wij aan de lunch beginnen. Het is een erg grappig veld, midden in de Ardennen, tussen de bomen en op een heuvel. Het is zeker een goed veld om eens iets anders te ervaren dan de platte velden in Nederland. Afijn, lunch achter de kiezen en dan op naar de touch & go's. Eerst vlieg Arjan er een paar en daarna ben ik aan de beurt. Na het starten klim je heel mooi uit tussen de bomen en een beetje heuvelop. Je hebt dus eigenlijk niet goed in de gaten dat je echt aan het klimmen bent. Een aparte ercvaring. Het vliegen van het circuit lukt me best aardig, het starten en stijgen ook wel, maar het landen blijft toch weerbarstiger gedacht. Soms zit ik met aanviegen wat te hoog en moet dan wat sneller naar beneden, maar dan blijkt bij de afronding en het afvangen dat ik teveel aan de stick trek, waardoor de kist weer de neiging heeft om omhoog te gaan. En dat is absoluut niet de bedoeling. Dat zal nog flink oefenen worden de komende tijd. Zal snel wat dubbele lesblokken gaan inplannen daarvoor. Na de 4e T&G vliegen we terug richting Nederland, waar we een tankstop op Budel maken. ook hier nog wat gedronken, en dan gaat Arjan op naar Rotterdam. Het weer is goed, ons humeur ook, dus er wordt bedacht om maar eens hoog terug te vliegen, op Flight Level 85 (8500 vt, ca 2,5 km). Dat geeft weer een heel ander perspectief op de grond onder ons. We zitten nu boven de wolken, en kunnen zo tussen de gaten naar beneden kijken. Een half uurtje later zetten we de daling in en duiken tussen de wolken door naar beneden. Rotterdam is al in zicht, en even later zitten we in het circuit. Arjan krijgt een short final aangeboden van de Tower, en ziet dat wel zitten. Nou, short was die final inderdaad. Met een krappe bocht doken we naar de baan en toen was het nog werken geblazen om de snelheid eruit te krijgen. Rotterdam is gelukkig erg lang, dus we hadden de ruimte en konden hem halverwege aan de grond krijgen. Inmiddels zagen we een Fokker 50 recht voor ons op final zitten (van de andere kant dus), dus wij maar snel de baan even vrijgemaakt. Terugetaxiet naar de club, nog even debriefen onder het genot van een 'vliegverbodje' (biertje). En een vermoeiende, maar hele gave dag zat erop! Wat was dit leuk en leerzaam. En minstens even gezellig, zo op stap met 14 man en 4 kisten. Ik teken meteen weer in als dit nog een keer georganiseerd wordt.
Organisatoren en instructeurs, bedankt!
Arjan heeft de vlucht gelogd, te gebruiken in Google Earth. Klik hier voor het kml bestand.
Ik vlieg vandaag met Arjan (ook een blogger) en zijn zoon op de PH-SVQ, de zwaarste Robin die de club heeft en waar dan ook 4 personen in kunnen.Voor mij is dit toestel nieuw, dus ik ben benieuwd hoe deze in de hand ligt. Omdat ik het eerste stuk vlieg, en echt op koers en navigatie, bind ik het kneeboard van Arjan om. Natuurlijk starten, taxiën, en de instructeur vindt dat ik ook maar eens wat Radio moet gaan doen. Dus ook hier weer in het diepe. Na de run-up checks (die je uitvoert voordat je daadwerkelijk vertrekt) moet ik aan de toren aangeven dat ik kan vertrekken. Dus ik geef aan dat ik 'ready voor take-off'' ben. En dat had ik niet moeten doen. De instructeur legt uit dat door dat woord 'take-off' de ramp op Tenerife is ontstaan, en dat daarom het woord veranderd is in 'departure'. Okee, vergeef deze RT-beginner, er is geen ramp ontstaan, en een halve minuut later zijn we veilig op weg naar Seppe, via een Romeo departure.
Goed, op naar Seppe (1e waypoint) en daarna naar Balen Keiheuvel. Het vliegen gaat lekker vandaag, maar goed koers houden is nog een vak op zich. Eindelijk de hoogte wat strakker, nu is het weer de koers (zucht!). Nu blijkt meteen ook dat ik het kneeboard de volgende keer om mijn linkerbeen moet doen, want schrijven met links, op het rechterbeen, met de knuppel even in mijn rechterhand, dat zit toch enigszins in de knoop. Soms is het echt onhandig om linkshandig te zijn. Arjan zit ondertussen flink te fotograferen en video'en met mijn camera. Ben benieuwd wat daar uit gaat komen. Tijdens de landing valt me op dat de stall warning van deze Robin wel heel erg zenuwachtig is. Dit toestel verdraagt blijkbaar een heel wat minder steile neusstand dan de andere Robins, dus ik zet hem al piepend aan de grond in Balen. Eenmaal geparkeerd, doen we eerst even koffie met (gloeiendheet) appelgebak. Daarna weer de plannen maken voor de vlucht naar Spa. Arjan vliegt dat stuk, dus die is al weer driftig aan het rekenen, tekenen en schrijven.
Op weg naar Spa dus. Ook Arjan krijgt het aan de stok met de stall warning van de Robin, die laat zich ook regelmatig bij Arjan horen. Arjan heeft ervoor gekozen naar een baken te vliegen en volgt een koers op het baken middels de VOR. Daarna naar Spa, waar we eerst nog wat ererondjes boven het circuit Spa Francorchamps vliegen, alvorens te landen, tussen de para's en kamikazepiloten door. Het is gezellig druk op het vliegveld, en nadat er 28 facturen uit de printer komen rollen voor het langdingsgeld van 4 toestellen, kunnen ook wij aan de lunch beginnen. Het is een erg grappig veld, midden in de Ardennen, tussen de bomen en op een heuvel. Het is zeker een goed veld om eens iets anders te ervaren dan de platte velden in Nederland. Afijn, lunch achter de kiezen en dan op naar de touch & go's. Eerst vlieg Arjan er een paar en daarna ben ik aan de beurt. Na het starten klim je heel mooi uit tussen de bomen en een beetje heuvelop. Je hebt dus eigenlijk niet goed in de gaten dat je echt aan het klimmen bent. Een aparte ercvaring. Het vliegen van het circuit lukt me best aardig, het starten en stijgen ook wel, maar het landen blijft toch weerbarstiger gedacht. Soms zit ik met aanviegen wat te hoog en moet dan wat sneller naar beneden, maar dan blijkt bij de afronding en het afvangen dat ik teveel aan de stick trek, waardoor de kist weer de neiging heeft om omhoog te gaan. En dat is absoluut niet de bedoeling. Dat zal nog flink oefenen worden de komende tijd. Zal snel wat dubbele lesblokken gaan inplannen daarvoor. Na de 4e T&G vliegen we terug richting Nederland, waar we een tankstop op Budel maken. ook hier nog wat gedronken, en dan gaat Arjan op naar Rotterdam. Het weer is goed, ons humeur ook, dus er wordt bedacht om maar eens hoog terug te vliegen, op Flight Level 85 (8500 vt, ca 2,5 km). Dat geeft weer een heel ander perspectief op de grond onder ons. We zitten nu boven de wolken, en kunnen zo tussen de gaten naar beneden kijken. Een half uurtje later zetten we de daling in en duiken tussen de wolken door naar beneden. Rotterdam is al in zicht, en even later zitten we in het circuit. Arjan krijgt een short final aangeboden van de Tower, en ziet dat wel zitten. Nou, short was die final inderdaad. Met een krappe bocht doken we naar de baan en toen was het nog werken geblazen om de snelheid eruit te krijgen. Rotterdam is gelukkig erg lang, dus we hadden de ruimte en konden hem halverwege aan de grond krijgen. Inmiddels zagen we een Fokker 50 recht voor ons op final zitten (van de andere kant dus), dus wij maar snel de baan even vrijgemaakt. Terugetaxiet naar de club, nog even debriefen onder het genot van een 'vliegverbodje' (biertje). En een vermoeiende, maar hele gave dag zat erop! Wat was dit leuk en leerzaam. En minstens even gezellig, zo op stap met 14 man en 4 kisten. Ik teken meteen weer in als dit nog een keer georganiseerd wordt.
Organisatoren en instructeurs, bedankt!
Arjan heeft de vlucht gelogd, te gebruiken in Google Earth. Klik hier voor het kml bestand.
maandag 16 juni 2008
Les 5: Wederom een lesje 'bovenwerk'
Files zijn natuurlijk altijd irritant, maar zeker als je een vliegles gepland hebt staan. 2 uur onderweg vanaf Schiphol-Rijk (waar ik werk) naar Rotterdam. Ik had beter kunnen gaan vliegen!
De beide Robins DR400, waar ik het meest op les
De beide Robins DR400, waar ik het meest op lesGelukkig was de instructeur geduldig, dus om 18.00 uur toch op de club aangekomen. In een korte briefing besloten om nog een les te besteden aan het bovenwerk. Dat houdt in alle oefeningen met het klimmen en dalen, draaien van bochten (klimmend, dalend, vlak, steile bochten), het oefenen met verschillende overtreksituaties (stalls) enzovoorts. Dit kan je niet vaak genoeg oefenen. We hebben hier het gebied ten zuiden van Rotterdam voor uitgekozen, dus wederom eerst een Romeo-departure (Ridderkerk) gevlogen.
Het gaat allemaal best lekker, maar ik heb zelf het gevoel dat de scherpte er nog niet volledig in zit. Nu was het best een mooi vliegweertje, maar met flink opbouwende cumulusbewolking, was het toch wat turbulent en dat brengt het toestel toch steeds even uit balans. Het was wel wat harder werken dan de vorige keren om het toestel strak te houden. (mooi excuus toch?)
Daarna maar weer terug naar Rotterdam en op naar Zestienhoven. Daar het gewone circuit in (via Papa - Schieplein, gekruist over de baan en links de downwind in) voor een landing op RW06. De hele landingsprocedure nog eens stap voor stap doorgenomen en het ging heel aardig richting de baan. Wel had ik ht gevoel dat ik iets te snel naar beneden ging en dat maar gecorrigeerd door wat meer gas geven. Vlak boven de baan was de afronding iets te stevig, dus ik ging weer wat omhoog en dat is absoluut niet de bedoeling. Ik moet het moment van afronden nog een stuk beter gaan aanvoelen, maar da's ook niet vreemd (5e landing, maar de 3e normale). Veilig op de baan weer netjes teruggetaxiet, toestel binnengezet en de debriefing gedaan. Ik had nu een andere instructeur en ook die was zeer tevreden. Eigenlijk het enige puntje van aandacht: scherp hoogte houden. Had ik dat niet al vaker gehoord?
Advies voor de volgende les: het circuit in, touch & go's oefenen. Volop gelegenheid om de landingen een beetje onder de knie te krijgen.
En dan nu op naar zaterdag, dan is het leerlingendag. We gaan dan met 3 kisten en 9 man op weg naar Spa in België, daarna naar Balen-Keiheuvel en dan weer terug. Ik heb er zin in!
vrijdag 13 juni 2008
Les 4: Gratis landingen oefenen in een weiland
Er is geen betere dag dan vrijdag de 13e om eens aan het oefenen te slaan met noodlandingen en voorzorgslandingen. Zo vond mijn instructeur dan. Eerst maar eens een goede briefing met de nodige uitleg, en daarna op naar de kist. Voor het eerst kwam de wind uit het westen, en dat betekent dat je een heel eind moet taxiën om op te stijgen van runway 24. Dus eerst maar even een stukje tuffen dan. De start verliep goed, alleen had ik 'm wat eerder van de baan mogen tillen. De velden zijn niet allemaal zo lang als in Rotterdam... Aandachtspuntje voor de volgende keer dan maar.
Ik had mij voorgenomen om nu wat strakker op hoogte te blijven, omdat dat de vorige lessen niet altijd even goed lukte. Nou, tijdens de Mike departure kreeg ik meteen al de terugkoppeling dat ik beter daadwerkelijk op hoogte kon blijven (1500 voet), dan het me alleen maar voornemen (zwalkend tussen 1350 en 1600 voet). Afijn, straks terug dan maar proberen, het blijft toch lastig.
Punt Mike ligt boven Moordrecht, daar eindigt het controlegebied van Rotterdam, en meteen daarnaast (onder Gouda) ligt het speciaal aangewezen laagvlieggebied, waar tot 100 voet gedaald mag worden. In dit gebied worden noodlandingen en voorzorgslandingen geoefend. Afijn, theorie nog een keer doorgenomen en stap voor stap een noodlanding geoefend. Tsja, veel ervaring met landingen heb ik nog niet, de meest recente was meer een snoekduik naar beneden (zie les 3), dus ik zat er niet echt met zelfvertrouwen in. Het is echt lastig om aan te voelen met welke hoek je goed naar beneden komt en hoeveel flaps je nodig hebt. In tegenstelling tot voorzorgslandingen heb je bij noodlandingen eenvoudigweg geen motor, dus je kunt niet even gas bij geven als je wat te laag zit. Maar het is natuurlijk wel van levensbelang om deze drill goed te kennen. De voorzorgslandingen, die we daarna deden, gingen al een stuk beter. Ik begin ook wel steeds meer het gevoel te krijgen voor voor het vliegtuig.
Na 40 minuten op en neer gefladderd te hebben, besloten we maar weer naar boven te gaan, krijgen de koeien in de wei ook weer even rust. Dat waren een aantal goedkope bijna-Touch & Go's, met dank aan de Goudse boeren. Eenmaal weer op hoogte toevallig over mijn ouderlijk huis gevlogen en nog wat vlakke bochten gedaan. En ook daar nog steeds de neiging om bij een linkerbocht te zakken en een rechterbocht te klimmen. Oefening baart kunst, mag ik hopen. Inmiddels waren we in de richting van Dordrecht gevlogen en daar pakten we de richting van Romeo arrival (Ridderkerk). Vliegend vanaf Romeo naar het vliegveld terug lukt het me heel aardig om rond de 1500 voet te blijven. In feite gewoon een kwestie van goed aftrimmen en geconcentreerd blijven vliegen.
We krijgen de mogelijkheid van een directe approach RW24, via het VOR-baken van Rotterdam. Eigenlijk gind dit wel lekker, ik zat goed in het glijpad, wist de crosswind goed te compenseren en kwam mooi boven de baan uit. Op verzoek van de instructeur heb ik hem op het midden van de baan neergezet (er was wel wat gas extra nodig om te blijven zweven), en we zakten heel mooi op de baan. Zo gaven we ook wat ruimte voor de kist die redelijk kort achter ons zat.
Wederom teruggetaxiet naar de vliegclub, toestellen binnen gezet en onder het genot van een biertje de debriefing gedaan. Volgens de instructeur gaat het eigenlijk allemaal heel erg goed en heb ik er behoorlijk gevoel over. Nou ja, het begint allemaal een beetje te wennen, maar ikzelf ben nog allerminst tevreden. Maar wat wil je: Ik zit nu op 4 uur ervaring, en er moeten nog minstens 41 uur bij alvorens ik op mag voor het examen. Ik heb dus nog wel even de tijd.
Zestienhoven tower
Daarna nog even samen naar de verkeerstoren gelopen en daar even een bakkie gedaan. Erg gaaf om vanuit de toren het veld te kunnen overzien, en de verkeersleiders te ontmoeten, die je normaal gesproken alleen over de radio hoort.
En laten nou net vandaag mijn ouders vanaf Rotterdam op vakantie gaan. De Transavia-737 stond nog op het platform en kreeg snel daarna clearance for takeoff. Uniek om je ouders 'uit te zwaaien' vanuit de toren. Als ik dat toch nog eens op Schiphol kon....
Ik merk dat ik na de lessen behoorlijk moe ben van dat uurtje concentratie bij het vliegen. Het is echt onwijs leuk, maar ook heel erg intensief. Na verloop van tijd zal het allemaal wel relaxter worden, hoop ik.
Ik had mij voorgenomen om nu wat strakker op hoogte te blijven, omdat dat de vorige lessen niet altijd even goed lukte. Nou, tijdens de Mike departure kreeg ik meteen al de terugkoppeling dat ik beter daadwerkelijk op hoogte kon blijven (1500 voet), dan het me alleen maar voornemen (zwalkend tussen 1350 en 1600 voet). Afijn, straks terug dan maar proberen, het blijft toch lastig.
Punt Mike ligt boven Moordrecht, daar eindigt het controlegebied van Rotterdam, en meteen daarnaast (onder Gouda) ligt het speciaal aangewezen laagvlieggebied, waar tot 100 voet gedaald mag worden. In dit gebied worden noodlandingen en voorzorgslandingen geoefend. Afijn, theorie nog een keer doorgenomen en stap voor stap een noodlanding geoefend. Tsja, veel ervaring met landingen heb ik nog niet, de meest recente was meer een snoekduik naar beneden (zie les 3), dus ik zat er niet echt met zelfvertrouwen in. Het is echt lastig om aan te voelen met welke hoek je goed naar beneden komt en hoeveel flaps je nodig hebt. In tegenstelling tot voorzorgslandingen heb je bij noodlandingen eenvoudigweg geen motor, dus je kunt niet even gas bij geven als je wat te laag zit. Maar het is natuurlijk wel van levensbelang om deze drill goed te kennen. De voorzorgslandingen, die we daarna deden, gingen al een stuk beter. Ik begin ook wel steeds meer het gevoel te krijgen voor voor het vliegtuig.
Na 40 minuten op en neer gefladderd te hebben, besloten we maar weer naar boven te gaan, krijgen de koeien in de wei ook weer even rust. Dat waren een aantal goedkope bijna-Touch & Go's, met dank aan de Goudse boeren. Eenmaal weer op hoogte toevallig over mijn ouderlijk huis gevlogen en nog wat vlakke bochten gedaan. En ook daar nog steeds de neiging om bij een linkerbocht te zakken en een rechterbocht te klimmen. Oefening baart kunst, mag ik hopen. Inmiddels waren we in de richting van Dordrecht gevlogen en daar pakten we de richting van Romeo arrival (Ridderkerk). Vliegend vanaf Romeo naar het vliegveld terug lukt het me heel aardig om rond de 1500 voet te blijven. In feite gewoon een kwestie van goed aftrimmen en geconcentreerd blijven vliegen.
We krijgen de mogelijkheid van een directe approach RW24, via het VOR-baken van Rotterdam. Eigenlijk gind dit wel lekker, ik zat goed in het glijpad, wist de crosswind goed te compenseren en kwam mooi boven de baan uit. Op verzoek van de instructeur heb ik hem op het midden van de baan neergezet (er was wel wat gas extra nodig om te blijven zweven), en we zakten heel mooi op de baan. Zo gaven we ook wat ruimte voor de kist die redelijk kort achter ons zat.
Wederom teruggetaxiet naar de vliegclub, toestellen binnen gezet en onder het genot van een biertje de debriefing gedaan. Volgens de instructeur gaat het eigenlijk allemaal heel erg goed en heb ik er behoorlijk gevoel over. Nou ja, het begint allemaal een beetje te wennen, maar ikzelf ben nog allerminst tevreden. Maar wat wil je: Ik zit nu op 4 uur ervaring, en er moeten nog minstens 41 uur bij alvorens ik op mag voor het examen. Ik heb dus nog wel even de tijd.
Zestienhoven towerEn laten nou net vandaag mijn ouders vanaf Rotterdam op vakantie gaan. De Transavia-737 stond nog op het platform en kreeg snel daarna clearance for takeoff. Uniek om je ouders 'uit te zwaaien' vanuit de toren. Als ik dat toch nog eens op Schiphol kon....
Ik merk dat ik na de lessen behoorlijk moe ben van dat uurtje concentratie bij het vliegen. Het is echt onwijs leuk, maar ook heel erg intensief. Na verloop van tijd zal het allemaal wel relaxter worden, hoop ik.
maandag 9 juni 2008
Les 3: De eerste 'passagiersvlucht'
Na de radioproblemen van zondag, dan vandaag maar een nieuwe poging voor les 3. Dit keer gaat mijn vriendin mee, omdat die ook wel eens wil zien wat ik aan het uitspoken ben. Het is een strakblauwe zomerse dag, perfect weer voor een mooie lesvlucht.
We zijn op tijd op de vliegclub, maar de instructeur laat nog op zich wachten. Als hij dan wat laat binnenkomt met zijn vorige leerling, blijkt hij te hebben moeten wachten op een Transavia-737 met motorproblemen... die even daarvoor van Rotterdam vertrokken was. En natuurlijk kreeg die even voorrang in een poging terug te keren. Uiteindelijk is die op 1 motor toch doorgevlogen naar Schiphol, omdat daar de banen langer zijn.
Afijn, korte briefing, walk-around check, instappen, andere checks, en opstarten maar. Net op het moment dat ik wil gaan taxiën, komen er 2 kisten van de club teruggetaxiet, dus het was een beetje druk op de taxibaan, en ik moest even wachten. Afijn, het taxiën gaat inmiddels een heel stuk beter, dus dat heb ik nu aardig onder de knie. Bij de baan de laatste run-up checks en daarna 'clearance for take-off'. Bij het starten en stijgen hou ik niet goed genoeg het voetenstuur in de gaten, dus we dwarrelen wat af richting links. Erg slordig, maar vandaag vlieg ik in de Robin diesel (PH-SVU) en die heeft zoveel meer power, dat er veel voetenstuur rechts bij moet tijdens volgas. Een thema wat de rest van de les nog een paar keer terugkomt.
Het uitzicht is werkelijk schitterend. Snel na de start kunnen we Utrecht en Amsterdam zien liggen, en onze passagier geniet volop. Helemaal niet eng, dat vliegen in zo'n klein ding. Ik ga de nodige oefeningen doen (slow flight, veel bochtenwerk, stijgen, dalen). Veel aandacht geven we aan de bochten, en die gaan al weer een stuk strakker dan de vorige keer. Niet al te veel meer onbedoeld stijgen of dalen, juiste neusstand, etc. Ook met klimmen en dalen lukt het levelen een stuk beter en weet ik de kist behoorlijk goed op hoogte te houden. Daarna gaan we wat klimmen om op veilige hoogte een 'approach to stall' te oefenen. Doel van deze oefening is om het toestel zonder hoogteverlies te herstellen van een naderende stall-situatie. Ook dit is een kwestie van een paar keer doen en aanvoelen, en dan lukt het aardig. Daarna nog een glijvlucht, een daling met gecontroleerde snelheid en daalsnelheid en wederom wat bochten. Op naar Oud Beijerland voor wederom een nadering naar Zestienhoven via de stad en de Euromast.
Eenmaal boven het vliegveld meldt de toren dat er een Fokker 50 in aantocht is, en of we nog even een snelle landing kunnen maken. Nou, toen werd het even spannend: Klein circuit vliegen, heel snel de base indraaien, rap naar beneden en vóór de drempel landen we al (foei!). Maar de instructeur wilde het zo. En als we de baan afdraaien zien we de Fokker 50 op final zitten. We hadden het niet veel slomer moeten doen.
Teruggetaxiet naar de club, motor uit, kist de hangaar in en nog even debriefen. Ik ben nog niet helemaal tevreden, maar de instructeur vindt het allemaal dik voor mekaar. Geeft wel wat zelfvertrouwen. Op naar de volgende les: vrijdag.
We zijn op tijd op de vliegclub, maar de instructeur laat nog op zich wachten. Als hij dan wat laat binnenkomt met zijn vorige leerling, blijkt hij te hebben moeten wachten op een Transavia-737 met motorproblemen... die even daarvoor van Rotterdam vertrokken was. En natuurlijk kreeg die even voorrang in een poging terug te keren. Uiteindelijk is die op 1 motor toch doorgevlogen naar Schiphol, omdat daar de banen langer zijn.
Afijn, korte briefing, walk-around check, instappen, andere checks, en opstarten maar. Net op het moment dat ik wil gaan taxiën, komen er 2 kisten van de club teruggetaxiet, dus het was een beetje druk op de taxibaan, en ik moest even wachten. Afijn, het taxiën gaat inmiddels een heel stuk beter, dus dat heb ik nu aardig onder de knie. Bij de baan de laatste run-up checks en daarna 'clearance for take-off'. Bij het starten en stijgen hou ik niet goed genoeg het voetenstuur in de gaten, dus we dwarrelen wat af richting links. Erg slordig, maar vandaag vlieg ik in de Robin diesel (PH-SVU) en die heeft zoveel meer power, dat er veel voetenstuur rechts bij moet tijdens volgas. Een thema wat de rest van de les nog een paar keer terugkomt.
Het uitzicht is werkelijk schitterend. Snel na de start kunnen we Utrecht en Amsterdam zien liggen, en onze passagier geniet volop. Helemaal niet eng, dat vliegen in zo'n klein ding. Ik ga de nodige oefeningen doen (slow flight, veel bochtenwerk, stijgen, dalen). Veel aandacht geven we aan de bochten, en die gaan al weer een stuk strakker dan de vorige keer. Niet al te veel meer onbedoeld stijgen of dalen, juiste neusstand, etc. Ook met klimmen en dalen lukt het levelen een stuk beter en weet ik de kist behoorlijk goed op hoogte te houden. Daarna gaan we wat klimmen om op veilige hoogte een 'approach to stall' te oefenen. Doel van deze oefening is om het toestel zonder hoogteverlies te herstellen van een naderende stall-situatie. Ook dit is een kwestie van een paar keer doen en aanvoelen, en dan lukt het aardig. Daarna nog een glijvlucht, een daling met gecontroleerde snelheid en daalsnelheid en wederom wat bochten. Op naar Oud Beijerland voor wederom een nadering naar Zestienhoven via de stad en de Euromast.
Eenmaal boven het vliegveld meldt de toren dat er een Fokker 50 in aantocht is, en of we nog even een snelle landing kunnen maken. Nou, toen werd het even spannend: Klein circuit vliegen, heel snel de base indraaien, rap naar beneden en vóór de drempel landen we al (foei!). Maar de instructeur wilde het zo. En als we de baan afdraaien zien we de Fokker 50 op final zitten. We hadden het niet veel slomer moeten doen.
Teruggetaxiet naar de club, motor uit, kist de hangaar in en nog even debriefen. Ik ben nog niet helemaal tevreden, maar de instructeur vindt het allemaal dik voor mekaar. Geeft wel wat zelfvertrouwen. Op naar de volgende les: vrijdag.
zondag 8 juni 2008
Een radiopiraat die roet in het eten gooit...
Dat zal ik weer hebben hoor... Bij aankomst op de vliegclub krijg ik te horen dat ze de hele middag al problemen hebben in de communicatie met Rotterdam Tower. Al het radioverkeer wordt gestoord doordat er regelmatig een radiozender op de frequentie doorheen komt. Zeker op een zondag met zulk lekker weer en overal VFR verkeer, is dit te lastig voor de toren, en hebben ze alle verdere vluchten voor de avond gecancelled. En het is wel leuk, de Beatles als achtergrondmuziek, maar niet op het moment dat je zit te wachten op toestemming om te mogen landen (uitspraak instructeur). Erg jammer, net nu mijn vriendin voor het eerst mee gaat. Tsja, veiligheid voor alles. Snel nog maar even gekeken in de reserveringscomputer en er is nog een gaatje op maandagavond. Nieuwe poging dan maar.
Overigens heb ik wel meteen maar even mijn lidmaatschap van Vliegclub Rotterdam geregeld, want dat moest wel een keer gaan gebeuren. Ik ben nu als het goed is "aspirant lid". Voordeel is in ieder geval dat ik wel vanaf nu zelf vliegtuigen en instructeurs kan gaan reserveren.
Overigens heb ik wel meteen maar even mijn lidmaatschap van Vliegclub Rotterdam geregeld, want dat moest wel een keer gaan gebeuren. Ik ben nu als het goed is "aspirant lid". Voordeel is in ieder geval dat ik wel vanaf nu zelf vliegtuigen en instructeurs kan gaan reserveren.
dinsdag 3 juni 2008
Hoe staat het met de gezondheid?
Vandaag maar even een afspraak gemaakt met het Aeromedisch Instituut voor de medische keuring. Deze keuring is verplicht en moet ik op zak hebben voordat ik solo mag vliegen. Nu weet ik niet hoe lang dat gaat duren, maar het schijnt dat dat best snel kan gaan. En dan nu maar hopen dat de keuring goed verloopt en er geen 'verborgen gebreken' naar boven komen....
maandag 2 juni 2008
Les 2: Voordat het onweer losbarst
De hele dag al af en toe zitten kijken naar de weersverwachtingen, want er hangt onweer in de lucht. De voorspelling (TAF) voor Rotterdam zag er alsvolgt uit:
Kortom (in geel) regen (RA), hagel (GR) en onweerswolken (CB) en onweer (TS) en aangekondigd. Op de club aangekomen, durft de instructeur het nog wel aan, en we gaan beginnen met de voorbereidingen. Vliegtuig naar buiten rijden, checks doen, checklists afwerken en daarna toestemming vragen voor vertrek. We gaan een Hotel-departure (via Hoek van Holland de Rotterdam CTR uit) doen. De instructeur (waarmee ik nog niet heb gevlogen, maar al wel een paar keer heb gesproken) geeft aan dat ik alles maar zo veel mogelijk zelf moet doen. Dus taxiën (vorige keer al gedaan) en opstijgen. Alleen de radio wordt nog door hem bediend. Gelukkig maar, want ik heb het al druk genoeg! Na het opstijgen dus naar Hoek van Holland gevlogen en van daaraf zuidelijk van Rotterdam richting Haringvliet. Onderweg al de nodige bochtoefeningen gedaan, 'slow flight' en klimmen en dalen. Ook nog even de eerste glijvlucht om te voelen wat het toestel doet met stationair draaiende motor. Daarna maar meteen even geklommen naar 3000vt en daar een paar 'stalls' (overtrek) geoefend. Da's wel een apart gevoel, als de eerste keer de lift wegvalt en de neus naar voren duikt. Natuurlijk de eerste keer veel te veel gecorrigeerd (knuppel veel te ver naar voren), maar de 2e keer ging het al wat beter.
Vandaag gevlogen met de PH-SVM, een Robin DR400-120
Na nog wat ronddraaien boven het Haringvliet) met de onweersbuien al behoorlijk dichtbij, zijn we weer teruggevlogen. Dit keer niet via één van de vaste routes de Rotterdam CTR weer in, maar na toestemming recht over Rotterdam (zendtoren Waalhaven, Euromast) richting het veld. O ja, of ik gewoon de landing maar even wilde doen. Slik! Gewoon kruisen over het midden van de baan dan maar (vaste procedure) en dan linksom het circuit in. Evenwijdig aan de baan een stukje doorvliegen richting Schiedam/Vlaardingen en boven de Spaanse Polder indraaien tot ik voor de baan uitkwam. Omdat het al wat bewolkt was, stond de baanverlichting aan, en ik dus maar gewoon op die kerstboomverlichting afsturen. Het was wel zweten, want op zo'n moment gaat het allemaal behoorlijk snel en heb je weinig tijd om na te denken. 1 minuut later stonden we aan de grond. In hoeverre ik het nu helemaal zelf heb gedaan zou ik niet weten, maar de instructeur zei van wel (hmmmm, slik). Terugtaxiën naar de club (het slingeren wordt al minder), motor afzetten en de boel afsluiten. Daarna nog even een biertje gedronken met wat andere leerlingen en de instructeur. En eenmaal thuis barstte het onweer ook los boven Rotterdam en Delfgauw.
FC020900 EHRD
TAF EHRD 020841Z 021019 VRB03KT 6000 BR NSC BECMG 1012 03009KT CAVOK
PROB40 TEMPO 1419 6000 SHRA SCT050CB BKN080 PROB30 TEMPO 1419
VRB15G25KT 3000 TSRA TSRAGR SCT025 BKN040CB=
Zie voor de verdere betekenis: http://nl.wikipedia.org/wiki/METAR
Kortom (in geel) regen (RA), hagel (GR) en onweerswolken (CB) en onweer (TS) en aangekondigd. Op de club aangekomen, durft de instructeur het nog wel aan, en we gaan beginnen met de voorbereidingen. Vliegtuig naar buiten rijden, checks doen, checklists afwerken en daarna toestemming vragen voor vertrek. We gaan een Hotel-departure (via Hoek van Holland de Rotterdam CTR uit) doen. De instructeur (waarmee ik nog niet heb gevlogen, maar al wel een paar keer heb gesproken) geeft aan dat ik alles maar zo veel mogelijk zelf moet doen. Dus taxiën (vorige keer al gedaan) en opstijgen. Alleen de radio wordt nog door hem bediend. Gelukkig maar, want ik heb het al druk genoeg! Na het opstijgen dus naar Hoek van Holland gevlogen en van daaraf zuidelijk van Rotterdam richting Haringvliet. Onderweg al de nodige bochtoefeningen gedaan, 'slow flight' en klimmen en dalen. Ook nog even de eerste glijvlucht om te voelen wat het toestel doet met stationair draaiende motor. Daarna maar meteen even geklommen naar 3000vt en daar een paar 'stalls' (overtrek) geoefend. Da's wel een apart gevoel, als de eerste keer de lift wegvalt en de neus naar voren duikt. Natuurlijk de eerste keer veel te veel gecorrigeerd (knuppel veel te ver naar voren), maar de 2e keer ging het al wat beter.
Vandaag gevlogen met de PH-SVM, een Robin DR400-120Na nog wat ronddraaien boven het Haringvliet) met de onweersbuien al behoorlijk dichtbij, zijn we weer teruggevlogen. Dit keer niet via één van de vaste routes de Rotterdam CTR weer in, maar na toestemming recht over Rotterdam (zendtoren Waalhaven, Euromast) richting het veld. O ja, of ik gewoon de landing maar even wilde doen. Slik! Gewoon kruisen over het midden van de baan dan maar (vaste procedure) en dan linksom het circuit in. Evenwijdig aan de baan een stukje doorvliegen richting Schiedam/Vlaardingen en boven de Spaanse Polder indraaien tot ik voor de baan uitkwam. Omdat het al wat bewolkt was, stond de baanverlichting aan, en ik dus maar gewoon op die kerstboomverlichting afsturen. Het was wel zweten, want op zo'n moment gaat het allemaal behoorlijk snel en heb je weinig tijd om na te denken. 1 minuut later stonden we aan de grond. In hoeverre ik het nu helemaal zelf heb gedaan zou ik niet weten, maar de instructeur zei van wel (hmmmm, slik). Terugtaxiën naar de club (het slingeren wordt al minder), motor afzetten en de boel afsluiten. Daarna nog even een biertje gedronken met wat andere leerlingen en de instructeur. En eenmaal thuis barstte het onweer ook los boven Rotterdam en Delfgauw.
Abonneren op:
Posts (Atom)
