Vandaag is de 2e keer dat ik op de Cessna ga vliegen. Ik heb een dubbel lesblok staan, en de bedoeling is om een aantal Touch & Go's te gaan maken. Wederom Hilversum maar gebeld, maar na de stortbui van zaterdagmiddag is daar het veld alweer zo nat, dat ze het even willen afwachten en in de ochtend geen toestellen willen laten T&G'en.
Deze ochtend is er veel mist, het zicht is minder dan 2km als ik op de club aankom. We besluiten het even af te wachten, en een uurtje later is het zodanig opgeklaard dat we op pad kunnen. Snel nog even tanken en op naar Midden-Zeeland. Daar zijn we wel welkom. De vlucht daarheen gaat prima, ik raak steeds meer gewend aan de Cessna 152. En boven Zuid-Holland is het nog wat mistig, maar meer naar het zuiden klaart het goed op.
Aangekomen op Midden-Zeeland beginnen we meteen met de circuits en T&G's. De eerste 2 landingen gaan bijzonder slecht, alsof ik nog nooit gehoord heb van flaren. Bovendien willen de snelheden in het circuit gewoon niet goed. Ik vlieg te snel of te langzaam, heb moeite met de hoogte, de Cessna geeft het gevoel erg weerbarstig te zijn. Maar het ligt natuurlijk niet aan het toestel, maar gewoon aan de piloot......
Afijn, ook nu worden de landingen wel steeds beter, en na een stuk of 7 maken we een full-stop, zodat ik er nog een paar solo kan doen. Die rondjes lopen een stuk beter, en ik krijg eindelijk het gevoel dat ik het toestel een beetje onder de knie krijg. Maar eerlijk is eerlijk: De eerste landing MOET gewoon vlekkeloos gaan, en dat is nog niet het geval. Volgende les dus maar goed concentreren op het circuit en de landing.
Wat gelukkig wel een stuk beter gaat, is de Radiotelefonie. Ik doe vrijwel alles zelf nu. Een paar kleine foutjes zo hier en daar (Cessna 172, als ik op een 152 zit, bijvoorbeeld), maar ik ben wel redelijk tevreden. Als ik straks zelf op pad wil voor een grotere solo-vlucht, zal ik dit toch echt goed zelf moeten kunnen. We blijven oefenen in de auto met de CD's.
Terug in Rotterdam gaan we daar ook landen en ook die landing is nog niet helemaal wat 'ie zou moeten zijn, maar het gaat redelijk. Terug naar de club, en nog even napraten over de vlucht. Victor is niet helemaal tevreden, en ik eigenlijk ook niet. Laten we het er maar op houden dat ik een 'slechte dag' had. Volgende keer een navigatievlucht met uitwijk.
zondag 27 juli 2008
dinsdag 22 juli 2008
Les 10: Navigatierondje West Nederland
Vandaag een les gepland met als thema 'navigatie'. Victor had me een route doorgegeven en aan mij was de eer om daar een navigatieplan van te maken. Het is even wat puzzelen met afstanden, windcorrecties, snelheden, brandstof enzo, maar er is prima uit te komen.
Vandaag vlieg ik ook voor het eerst op een Cessna 152. Ik heb besloten om maar over te stappen, want de beide diesel-Robins staan aan de grond wegens de noodlanding van vorige week, en de andere Robins waren in onderhoud of weg. En omdat de Robins allemaal erg druk bezet zijn, moeten ze ruim van tevoren geboekt worden. Op de vele Cessna's is dat niet zo nodig, er is er altijd wel 1. Vandaag was dat de PH-HGO, een oud beestje, maar prima onderhouden. Mijn oom heeft er vroeger nog op gevlogen.
Dit was dus wel even wennen. Alles zit ergens anders in het toestel,. sommige knopjes zijn nieuw. En last but not least: Het vliegt best wel anders. Goed, op pad dan maar.
Afijn...de hele week zitten oefenen op de Radiotelefonie, maar als puntje bij paaltje komt, wil het weer even niet lukken. Toch nog maar beter oefenen, want ik wil de basics echt binnen 2 weken goed onder de knie hebben en zelfstandig kunnen uitvoeren.
Na de start richting Mike (Moordrecht) gevlogen, en van de toren ineens een aantal vragen gekregen over 2 heteluchtbalonnen die boven Waddinxveen zweefden. 1 van de 2 leek namelijk nogal hoog te zitten (boven 1500vt in het naderingsebied van Schiphol) en dat was niet echt de bedoeling. We zijn niet meer omgevlogen om de registratie te gaan bekijken, maar inmiddels begon de navigatievlucht wel meteen off-track. Het eerste gedeelte was nogal bijsturen, maar na enige tijd doemde Veenendaal op. Daar gekeerd naar het 2e been, op naar de Drunense Duinen. Het was onwijs helder met veel zicht en Victor vond dat maar niets, want dat maakte de navigatie veel te gemakkelijk. Maar dat werd royaal gecompenseerd door de laagstaande zon tijdens het 3e been, terug naar Rotterdam. Met de laagstaande zon in je gezicht zie je bijzonder weinig, kan ik je vertellen. Been 2 en 3 heb ik goed op kompas gevlogen, en dat ging eigenlijk prima. Afijn, laat nu net de route van het 3e been recht over het laagvlieggebied lopen: Je raadt het al...noodlandingsoefening. Aangezien we recht tegen de wind in vlogen, heb ik ervoor gekozen om een veld recht vooruit te kiezen. Ik kwam overigens prima uit, maar ik had toch beter op een andere manier mijn keuze kunnen maken. Afijn, van de week nog maar eens goed de drill van checks doornemen, want die zit er nog niet goed in. (Zoals zoveel dingen nog wat moeten inslijten).
Daarna maar weer doorgestegen naar 1000vt en op naar Mike voor de arrival. Dit keer wel zelf de radio gedaan en dat ging nu prima. We kregen een direct approach RW24 aangeboden (scheelt weer omvliegen), en over de radio hoorden we dat een ander toestel een direct RW06 kreeg. Huh? Toren een beetje in de war? Afijn, blijkbaar zat die kist nog een stukje weg, want we zagen hem niet en hadden dus alle ruimte. Nou, en toen bleek dus duidelijk dat een Cessna echt een ander toestel is. Hoe eenvoudig het vliegen ging, des te lastiger was de landing. Ik kwam veel te hoog op final binnen, en we moesten nog flink duwen om naar beneden te gaan. Full flaps, gas eraf, dat doet het wel. En wederom te hoog de flare ingezet, zodat we toch nog het asfalt wat opgekruld hebben van een ruwe landing. Volgende week maar even goed oefenen met Touch & Go's om de Cessna's goed te leren kennen. En weer kwam er een eind aan een leuke vlucht.
Vandaag vlieg ik ook voor het eerst op een Cessna 152. Ik heb besloten om maar over te stappen, want de beide diesel-Robins staan aan de grond wegens de noodlanding van vorige week, en de andere Robins waren in onderhoud of weg. En omdat de Robins allemaal erg druk bezet zijn, moeten ze ruim van tevoren geboekt worden. Op de vele Cessna's is dat niet zo nodig, er is er altijd wel 1. Vandaag was dat de PH-HGO, een oud beestje, maar prima onderhouden. Mijn oom heeft er vroeger nog op gevlogen.
Dit was dus wel even wennen. Alles zit ergens anders in het toestel,. sommige knopjes zijn nieuw. En last but not least: Het vliegt best wel anders. Goed, op pad dan maar.
Afijn...de hele week zitten oefenen op de Radiotelefonie, maar als puntje bij paaltje komt, wil het weer even niet lukken. Toch nog maar beter oefenen, want ik wil de basics echt binnen 2 weken goed onder de knie hebben en zelfstandig kunnen uitvoeren.
Na de start richting Mike (Moordrecht) gevlogen, en van de toren ineens een aantal vragen gekregen over 2 heteluchtbalonnen die boven Waddinxveen zweefden. 1 van de 2 leek namelijk nogal hoog te zitten (boven 1500vt in het naderingsebied van Schiphol) en dat was niet echt de bedoeling. We zijn niet meer omgevlogen om de registratie te gaan bekijken, maar inmiddels begon de navigatievlucht wel meteen off-track. Het eerste gedeelte was nogal bijsturen, maar na enige tijd doemde Veenendaal op. Daar gekeerd naar het 2e been, op naar de Drunense Duinen. Het was onwijs helder met veel zicht en Victor vond dat maar niets, want dat maakte de navigatie veel te gemakkelijk. Maar dat werd royaal gecompenseerd door de laagstaande zon tijdens het 3e been, terug naar Rotterdam. Met de laagstaande zon in je gezicht zie je bijzonder weinig, kan ik je vertellen. Been 2 en 3 heb ik goed op kompas gevlogen, en dat ging eigenlijk prima. Afijn, laat nu net de route van het 3e been recht over het laagvlieggebied lopen: Je raadt het al...noodlandingsoefening. Aangezien we recht tegen de wind in vlogen, heb ik ervoor gekozen om een veld recht vooruit te kiezen. Ik kwam overigens prima uit, maar ik had toch beter op een andere manier mijn keuze kunnen maken. Afijn, van de week nog maar eens goed de drill van checks doornemen, want die zit er nog niet goed in. (Zoals zoveel dingen nog wat moeten inslijten).
Daarna maar weer doorgestegen naar 1000vt en op naar Mike voor de arrival. Dit keer wel zelf de radio gedaan en dat ging nu prima. We kregen een direct approach RW24 aangeboden (scheelt weer omvliegen), en over de radio hoorden we dat een ander toestel een direct RW06 kreeg. Huh? Toren een beetje in de war? Afijn, blijkbaar zat die kist nog een stukje weg, want we zagen hem niet en hadden dus alle ruimte. Nou, en toen bleek dus duidelijk dat een Cessna echt een ander toestel is. Hoe eenvoudig het vliegen ging, des te lastiger was de landing. Ik kwam veel te hoog op final binnen, en we moesten nog flink duwen om naar beneden te gaan. Full flaps, gas eraf, dat doet het wel. En wederom te hoog de flare ingezet, zodat we toch nog het asfalt wat opgekruld hebben van een ruwe landing. Volgende week maar even goed oefenen met Touch & Go's om de Cessna's goed te leren kennen. En weer kwam er een eind aan een leuke vlucht.
zaterdag 12 juli 2008
Les 9: First solo!
Zaterdagochtend. Het heeft de hele nacht geregend, zoals vrijdag al voorspeld was. Ik had om 8.30 met Victor afgesproken en was dus al vroeg wakker. Meteoberichten gechecked, de buienradar liet zien dat het regenfront bijna voorbij was en dat daarachter geen nieuwe buien meer ontwikkelden. Dus maar besloten om op pad te gaan. Wederom liet Hilversum het afweten voor de touch & go's, dus dan maar weer op naar Midden-Zeeland.
Opstarten maar weer, dit keer heb ik de radio er maar weer even bijgepakt, want dat moet ik toch eens goed gaan leren. Van de week ook maar even een boek gekocht en daar al wat mee zitten oefenen. Na het taxiën en de run-up checks maar weer eens het luchtruim gekozen en via Hotel (Hoek van Holland) op naar de Zeeuwse eilanden. Het was prachtig helder, een enorm verzicht, en het weer werd steeds beter.
Toen we op een kwartier van het veld zaten, hebben we ze maar eens opgeroepen, maar we kregen geen antwoord. Dus 10 minuten lang proberen, maar nog steeds niets. Was de havenmeester het gras aan het maaien ofzo? Gelukkig, toch een teken van leven.
Op naar de toch & go's. De eerste landing ging nog niet helemaal lekker, maar de volgende paar gingen steeds beter. Ik begin steeds meer gevoel te krijgen voor het juiste moment van afvangen. Tussendoor nog even een gesimuleerde motorstoring tijdens de start, dus meteen de neus omlaag, plek zoeken (er is weinig goeds als je net opgestegen bent van RW27, alleen bomen, een camping en daarvoor een akker die in de dwarsrichting loopt), en daarna maar weer omhoog.
Afijn, na wat langingen stelt Victor voor om maar even te stoppen, zodat hij kan uitstappen. Na een korte briefing gaat het dan echt gebeuren. De kap gaat dicht, het toestel is x kg lichter (dat blijft ons geheim, Victor) en ik zit er helemaal alleen voor. Goed, de procedure heb ik nu vaak genoeg gedaan, dus het moet gewoon lukken. Lekkere take-off, rustig het circuit in en op naar de eerste landing. Tussendoor af en toe netjes melden waar ik uithang over de radio, want dan weet men dat tenminste. Drie landingen gingen eigenlijk heel lekker. Omdat de wind recht van voren kwam, was het niet al te lastig met zijwindcorrecties, en dat was wel erg prettig. Het afronden en flaren ging steeds ook aardig, en soms kwam ik iets zachter of harder neer, maar allemaal aardig binnen de grenzen.
Tijdens de 4e final approach zat ik veel te hoog (snelheid was goed, neusstand was goed, en ook het vermogen was niet aan de hoge kant) dus waarom 'ie niet naar beneden wilde....geen idee. Daarom maar besloten tot een doorstart, anders zou het wel heel erg proppen worden om hem aan de grond te krijgen. En daarna maar voor de laatste keer rond voor de landing. Ik vond dat ik wel een bak koffie had verdiend.
Zo, die ging ook goed. Parkeren die boel, en motor uit. Hartelijke felicitaties natuurlijk, van Victor en van de havenmeester. De landingen gingen volgens Victor zowaar beter dan toen hij er nog naast zat. Goed, op naar de koffie, en even bijpraten. Ik had verwacht dat ik zenuwachtiger zou zijn, maar het viel me heel erg mee. Wat een heerlijk en gaaf gevoel was dit !!!! Ik heb rustig de dingen gedaan die ik anders ook altijd deed. Maar ik heb volgens mij wel de hele tijd tegen mezelf zitten praten. Ach, er was toch niemand die dat kon horen.....
Na 40 minuutjes zijn we weer op pad gegaan, op weg terug naar Rotterdam, maar nog wel even de intentie om een paar stalls te oefenen. Dus even een stukje klimmen voor de nodige hoogte. En aangezien er overal cumuluswolken hingen, zijn we maar even naar 5500 vt (FL055) gegaan. Dat was werkelijk prachtig, die 'bloemkolen' zo van dichtbij. De stalls gingen prima, en op naar Rotterdam maar weer.
Via Hoek van Holland weer de Rotterdam CTR in, en met een matig circuit en matige landing de boel maar weer aan de grond gezet. Pffff. Ik was toch wel moe, blijkbaar!
Afijn, weer een mijlpaaltje bereikt. Iedere vlieger zal zijn eerste solovlucht nooit vergeten, zo ook ik niet. WOW!
Noodlanding
Slecht nieuws bereikt mij maandagochtend pas. De PH-SVU, waar ik zaterdagochtend in heb gevlogen, krijgt zaterdagavond tijdens noodlandingsoefeningen daadwerkelijk motorproblemen en moet in een weiland neergezet worden. Bij het uitrollen is het toestel in een greppel terecht gekomen en heeft daardoor het neusje de grond in geparkeerd.
Deze vliegt dus even niet meer. En dan komt het toch wel heel erg dichtbij. Wat een geluk dat me dit niet gebeurde tijdens mijn solo.....slik......
Opstarten maar weer, dit keer heb ik de radio er maar weer even bijgepakt, want dat moet ik toch eens goed gaan leren. Van de week ook maar even een boek gekocht en daar al wat mee zitten oefenen. Na het taxiën en de run-up checks maar weer eens het luchtruim gekozen en via Hotel (Hoek van Holland) op naar de Zeeuwse eilanden. Het was prachtig helder, een enorm verzicht, en het weer werd steeds beter.
Toen we op een kwartier van het veld zaten, hebben we ze maar eens opgeroepen, maar we kregen geen antwoord. Dus 10 minuten lang proberen, maar nog steeds niets. Was de havenmeester het gras aan het maaien ofzo? Gelukkig, toch een teken van leven.
Op naar de toch & go's. De eerste landing ging nog niet helemaal lekker, maar de volgende paar gingen steeds beter. Ik begin steeds meer gevoel te krijgen voor het juiste moment van afvangen. Tussendoor nog even een gesimuleerde motorstoring tijdens de start, dus meteen de neus omlaag, plek zoeken (er is weinig goeds als je net opgestegen bent van RW27, alleen bomen, een camping en daarvoor een akker die in de dwarsrichting loopt), en daarna maar weer omhoog.
Afijn, na wat langingen stelt Victor voor om maar even te stoppen, zodat hij kan uitstappen. Na een korte briefing gaat het dan echt gebeuren. De kap gaat dicht, het toestel is x kg lichter (dat blijft ons geheim, Victor) en ik zit er helemaal alleen voor. Goed, de procedure heb ik nu vaak genoeg gedaan, dus het moet gewoon lukken. Lekkere take-off, rustig het circuit in en op naar de eerste landing. Tussendoor af en toe netjes melden waar ik uithang over de radio, want dan weet men dat tenminste. Drie landingen gingen eigenlijk heel lekker. Omdat de wind recht van voren kwam, was het niet al te lastig met zijwindcorrecties, en dat was wel erg prettig. Het afronden en flaren ging steeds ook aardig, en soms kwam ik iets zachter of harder neer, maar allemaal aardig binnen de grenzen.
Tijdens de 4e final approach zat ik veel te hoog (snelheid was goed, neusstand was goed, en ook het vermogen was niet aan de hoge kant) dus waarom 'ie niet naar beneden wilde....geen idee. Daarom maar besloten tot een doorstart, anders zou het wel heel erg proppen worden om hem aan de grond te krijgen. En daarna maar voor de laatste keer rond voor de landing. Ik vond dat ik wel een bak koffie had verdiend.
Zo, die ging ook goed. Parkeren die boel, en motor uit. Hartelijke felicitaties natuurlijk, van Victor en van de havenmeester. De landingen gingen volgens Victor zowaar beter dan toen hij er nog naast zat. Goed, op naar de koffie, en even bijpraten. Ik had verwacht dat ik zenuwachtiger zou zijn, maar het viel me heel erg mee. Wat een heerlijk en gaaf gevoel was dit !!!! Ik heb rustig de dingen gedaan die ik anders ook altijd deed. Maar ik heb volgens mij wel de hele tijd tegen mezelf zitten praten. Ach, er was toch niemand die dat kon horen.....
Na 40 minuutjes zijn we weer op pad gegaan, op weg terug naar Rotterdam, maar nog wel even de intentie om een paar stalls te oefenen. Dus even een stukje klimmen voor de nodige hoogte. En aangezien er overal cumuluswolken hingen, zijn we maar even naar 5500 vt (FL055) gegaan. Dat was werkelijk prachtig, die 'bloemkolen' zo van dichtbij. De stalls gingen prima, en op naar Rotterdam maar weer.
Via Hoek van Holland weer de Rotterdam CTR in, en met een matig circuit en matige landing de boel maar weer aan de grond gezet. Pffff. Ik was toch wel moe, blijkbaar!
Afijn, weer een mijlpaaltje bereikt. Iedere vlieger zal zijn eerste solovlucht nooit vergeten, zo ook ik niet. WOW!
Noodlanding
Slecht nieuws bereikt mij maandagochtend pas. De PH-SVU, waar ik zaterdagochtend in heb gevlogen, krijgt zaterdagavond tijdens noodlandingsoefeningen daadwerkelijk motorproblemen en moet in een weiland neergezet worden. Bij het uitrollen is het toestel in een greppel terecht gekomen en heeft daardoor het neusje de grond in geparkeerd.
Deze vliegt dus even niet meer. En dan komt het toch wel heel erg dichtbij. Wat een geluk dat me dit niet gebeurde tijdens mijn solo.....slik......
donderdag 10 juli 2008
Medical Certificate is binnen
Goed nieuws in de brievenbus vandaag. Het Medical Certificate is gearriveerd. Officieel gecertificeerd gezond!
Dat betekent dat ik vanaf nu solo mag vliegen.... als de instructeur dat ook een goed idee vindt. Hopelijk binnenkort......
Dat betekent dat ik vanaf nu solo mag vliegen.... als de instructeur dat ook een goed idee vindt. Hopelijk binnenkort......
zaterdag 5 juli 2008
Les 8: Bouncen en bolussen op Midden-Zeeland
Zaterdagochtend - de boodschappen gedaan - op naar paps en mams. Vandaag gaat mams mee om te genieten van het uitzicht. Eenmaal op de club wordt er even met Hilversum gebeld om te vragen of we daar mogen Touch & Go'en, maar ze willen het daar even beperken, 2 maximaal. Dan maar naar Midden Zeeland, want dat is ook redelijk dichtbij en ook een prima en goedkoop veld. En gras....daar is niks mis mee.
Dus maar weer opstarten, eerst nog wat peut erbij dus naar de pomp, en daarna takeoff met Hotel departure (via Hoek van Holland) en richting Midden Zeeland. Dit is wel even vliegen, dus onderweg maar lekker genieten van het uitzicht.
De weersvoorspellingen gaven wel weersverslechtering aan, maar niet zo snel als daadwerkelijk gebeurt. Onderweg krijgen we al wat druppels, terwijl gewoon de zon had moeten schijnen. Nou ja, iets minder mooie foto's dan maar.
Aangekomen bij Midden Zeeland zijn we meteen begonnen met de touch & go's. Ik moest natuurlijk wel eerst een prestatie leveren, voordat we aan de koffie met bolus konden. Dus het circuit in gedoken en op naar het zeelandse gras. Met een stevige crosswind (10 knopen, precies dwars op de baan), was het werken geblazen om goed uit te komen. De eerste landing zat ik veel te hoog (te weinig gezakt op de baseleg en final), en natuurlijk werd de landing een drama. Maar goed, ik had nog een paar keer te gaan. Met wat goede aanwijzingen van Victor gingen de volgende landingen steeds beter en kreeg ik er steeds meer gevoel voor. Tussendoor ook nog even een flapless landing en ook die ging heel aardig. En dat allemaal nog steeds met die zijwind. Van collega leerlingen heb ik in de weblogs gelezen dat er verderop in de opleiding ook nog regelmatig een slechte landing tussen zit, dus ik zal me geen illusies maken.
Met de pareltjes op mijn voorhoofd en 8 landingen later, zijn we even gestopt voor de koffie. Victor is de afgelopen maanden vaak in Midden Zeeland geweest, dus die had zich verheugd op een lekkere appelpunt, maar dat werd dus een bolus. De teleurstelling was van korte duur, want een bolus blijkt ook smakelijk. Tip: Met boter erop is 'ie nog lekkerder!
Het weer werd steeds slechter, de wolkenbasis zat nog wel hoog, maar het regende inmiddels wel serieus. Dus rennend naar het toestel, snel instappen, kap dicht en opstarten. Al terugvliegend hebben we nog wat oefeningen in bovenwerk gedaan (approach to stall, diverse bochten en glijvlucht) en dat ging allemaal prima. Op naar Rotterdam.
Omdat mans mee was, leek het me leuk om recht over de stad te vliegen, dus aangevraagd om van Oud-Beijerland naar de stad te mogen, en dat lukte. Na een rondje boven Delfshaven zijn we richting het veld gegaan en daar met een aardige landing op RW06 een punt gezet achter deze toch wel vermoeiende les. Volgende keer alleen niet meteen voorbij de drempel landen, maar even doorvliegen naar de 'displaced threshold' (de baandrempel halverwege de baan), anders moet je zoooooo'n eind rijden!
Dus maar weer opstarten, eerst nog wat peut erbij dus naar de pomp, en daarna takeoff met Hotel departure (via Hoek van Holland) en richting Midden Zeeland. Dit is wel even vliegen, dus onderweg maar lekker genieten van het uitzicht.
De weersvoorspellingen gaven wel weersverslechtering aan, maar niet zo snel als daadwerkelijk gebeurt. Onderweg krijgen we al wat druppels, terwijl gewoon de zon had moeten schijnen. Nou ja, iets minder mooie foto's dan maar.Aangekomen bij Midden Zeeland zijn we meteen begonnen met de touch & go's. Ik moest natuurlijk wel eerst een prestatie leveren, voordat we aan de koffie met bolus konden. Dus het circuit in gedoken en op naar het zeelandse gras. Met een stevige crosswind (10 knopen, precies dwars op de baan), was het werken geblazen om goed uit te komen. De eerste landing zat ik veel te hoog (te weinig gezakt op de baseleg en final), en natuurlijk werd de landing een drama. Maar goed, ik had nog een paar keer te gaan. Met wat goede aanwijzingen van Victor gingen de volgende landingen steeds beter en kreeg ik er steeds meer gevoel voor. Tussendoor ook nog even een flapless landing en ook die ging heel aardig. En dat allemaal nog steeds met die zijwind. Van collega leerlingen heb ik in de weblogs gelezen dat er verderop in de opleiding ook nog regelmatig een slechte landing tussen zit, dus ik zal me geen illusies maken.
Met de pareltjes op mijn voorhoofd en 8 landingen later, zijn we even gestopt voor de koffie. Victor is de afgelopen maanden vaak in Midden Zeeland geweest, dus die had zich verheugd op een lekkere appelpunt, maar dat werd dus een bolus. De teleurstelling was van korte duur, want een bolus blijkt ook smakelijk. Tip: Met boter erop is 'ie nog lekkerder!
Het weer werd steeds slechter, de wolkenbasis zat nog wel hoog, maar het regende inmiddels wel serieus. Dus rennend naar het toestel, snel instappen, kap dicht en opstarten. Al terugvliegend hebben we nog wat oefeningen in bovenwerk gedaan (approach to stall, diverse bochten en glijvlucht) en dat ging allemaal prima. Op naar Rotterdam.
Omdat mans mee was, leek het me leuk om recht over de stad te vliegen, dus aangevraagd om van Oud-Beijerland naar de stad te mogen, en dat lukte. Na een rondje boven Delfshaven zijn we richting het veld gegaan en daar met een aardige landing op RW06 een punt gezet achter deze toch wel vermoeiende les. Volgende keer alleen niet meteen voorbij de drempel landen, maar even doorvliegen naar de 'displaced threshold' (de baandrempel halverwege de baan), anders moet je zoooooo'n eind rijden!
Abonneren op:
Posts (Atom)
