Driehoekje vliegen

Eén van de verplichte onderdelen voor het behalen van het brevet is het vliegen van een 'Grote Driehoek'. Hier had ik dus al 2x eerder een poging voor gedaan, maar het weer wilde niet meewerken. Dat was anders op zondag 29 maart, toen ging het prima met het weer.
De geplande route gaat eerst naar Hoogeveen, dus na alle voorbereidingen en de startup, stijg ik op en vlieg via Mike de CTR uit. Met een strakke koers vlieg ik via Hilversum, Harderwijk richting Zwolle. Daar kom ik een stevige regenbui tegen (want er waren wel wat geïsoleerde buien vandaag) en daar ga ik dus maar even omheen. Na terug te zijn op koers kom ik voorbij Zwolle (zit nog steeds op de juiste track) en snel komt Hoogeveen in zicht. Dit is een grasveld en het zal wel wat drassig zijn. Een instructeur is eerder die ochtend vertrokken naar Hoogeveen, en die had over de telefoon te horen gekregen dat het wel wat drassig was.
Ik vlieg netjes westelijk van Hoogeveen, draai noordelijk van het veld (nog even door een regenbui heen) en ga daar het circuit in. Het aanvliegen en de landing verlopen prima, en ik merk eigenlijk weinig van de nattigheid. Ik vraag de toren even waar ik mag staan, en het maakt hen eigenlijk weinig uit, zolang hetmaar op 1 van de betonnen strips is. Het is rustig op het veld, er zijn alleen wat zweegvliegtuigen in de weer.
Ik ga netjes betalen, krijg de stempel voor in het logboek, en besluit snel verder te vliegen, omdat mijn vliegplan anders verloopt. De tweede tocht gaat naar Teuge, een kort stukje, maar wel lastig voor de navigatie, want hetis een soort niemandsland, met weinig kenmerkende punten om de navigatie op te kunnen controleren. Maar al snel is ook Teuge in zicht, en met een ruime bocht om Twello heen, kan ik netjes vanaf punt Sierra naar het circuit vliegen. Weliswar een iewat harde landing en niet helemaal netkes, maar ik sta toch weer veilig beneden. Teuge is een veld waar ik al vaker ben geweest en zowaar de havenmeester begint mij daar te herkennen. Ook hier voldoe ik de penningen en krijg een stempeltje voor in het logboek. De lege maag heeft zich inmiddels gemeld, dus op naar het restaurant voor een kop koffie en een tosti. Maar ondertussen nog wel even het vliegplan doorbellen voor de terugvlucht naar Rotterdam.

De tosti smaakt heerlijk, en ondertussen neem ik ook nog even het navigatieplan door, al ken ik de waypoints inmiddels uit mijn hoofd van eerdere vluchten naar Teuge.
Aangezien het aardig weer is, staat buiten een aardig groepje toeschouwers te kijken met de kleine kindertjes, naar al de vliegbewegingen op het veld. Ik klets even met iemand, en ga daarna naar de kist (PH-CBF) om te vertrekken naar Rotterdam. Ik moet zeggen dat het toch iedere keer weer als een groot voorrecht voelt om het platform op te mogen lopen en in een kist te stappen. En iedere take-off voelt weer even lekker en gaaf aan. Wat een vrijheid hebben we toch!

Afijn, op naar Rotterdam dus. Direct na het aanmelden bij Dutch Mil Info krijg ik een waarschuwing dat het restricted gebied nummer 9 (Schietterrein Harskamp) actief is, en dat ik daar dus niet doorheen mag. Vreemd, want daar stond niets over in de NOTAM's (de officiële mededelingen aan vliegend volk met meldingen of waarschuwingen). Toch vanavond nog maar even nakijken of ik het echt niet over het hoofd heb gezien.

De vlucht naar Rotterdam verloopt lekker rustig, even een tegemoetkomende kist vanuit Rotterdam, en via Romeo (Ridderkerk) ga ik de Control Zone weer in. Tien minuten later sta ik weer beneden op rotterdam, met een heel voldaan gevoel. De Grote Driehoek is afgerond. Op naar de Pre License Test.

Quote:
Definition of a Landing: a controlled mid-air collision with a planet.

Engels met goedkeuring

Vandaag bij thuiskomst trof ik de envelop aan met de resultaten van de English Language Proficiency Test, die ik vorige week gedaan heb. Deze test is sinds vorig jaar verplicht voor alle piloten en luchtverkeersleiders, die daarmee kunnen aantonen over voldoende kennis en spreekvaardigheid te beschikken van het Engels. En niet ten onrechte, want als ik soms meeluister met Schiphol Approach, dan hoor ik toch regelmatig erg gebrekkig engels. En dat komt de veiligheid niet ten goede.

Bij deze test word je beoordeeld op een aantal onderdelen en die worden allemaal gewaardeerd met een 1 t/m 6. 1 is het laagste niveau, en 6 het hoogste, dat van een 'native speaker'. In totaal is de minimale eis level 4, ongeveer te vergelijken met het eindniveau middelbare school. Heb je niet level 6 gescoord, dan zul je eens per 3 of 6 jaar de toets weer opnieuw moeten doen.

Mijn resultaat was level 5, en daarmee ben ik dik tevreden. Ze zien mij pas weer over 6 jaar.

Quote:
"The propeller is just a big fan in the front of the plane to keep the pilot cool. Want proof? Make it stop; then watch the pilot break out into a sweat."

Ruw weer op Seppe

Toen het vandaag leek te gaan opklaren aan het eind van de ochtend, spontaan maar even besloten een uurtje te gaan vliegen en op Seppe wat Touch & Go's te gaan doen. Op de de club bleek Coen met instructeur hetzelfde van plan en van Marco kreeg ik de benodigde soloverklaring. Snel even naar de pomp en daarna op naar Seppe.

En daar bleek dat het op final (recht voor de baan, vlak voor de landing) nogal turbulent was. Ik kreeg meermmaals te maken met flinke zetten naar links of rechts, en af en toe flink doorzakken. Het aanvliegen was dus echt hard werken, en 1 keer heb ik een doorstart gemaakt, omdat ik gewoon te slecht voor de baan zat en dat niet meer kon corrigeren. Coen had overigens dezelfde perikelen en zat ook aardig te zweten (liet hij me nog even de radio weten). Kortom, wederom een goede oefening met landen onder moeilijke omstandigheden. Maar het ging allemaal redelijk goed, en ik kon tevreden weer terug naar Rotterdam.

Ik wilde terugvliegen rechtstreeks over de stad, maar moest uiteindelijk via Romeo terug van de Toren, dus ik moest even een stukje omvliegen. Ik kreeg echter wel een direct final naar RW24, en dat scheelde al weer een stuk. Na een redelijk soepele landing snel teruggetaxiet naar de club, de kist weer op zijn plaats gesjord en daarna de papierwinkel nog afgemaakt. En snel weer terug naar huis, waar ik gedurende de middag 'oppasdienst' had.

De komende weken even niet vliegen, behalve 'downhill' op de skipiste, half maart.

Quote van deze keer:
"You only have a problem when you run out of airspeed, altitude and ideas at the same time."

Doe joe spiek inglisj?

Een nieuw verplicht onderdeel sinds begin 2008 is het doen van een engelse taaltest. Dit omdat men graag wil weten dat je taalvaardigheid op een bepaald minimaal niveau is, zodat je je binnen de luchtvaart kunt redden. Niet leuk om te doen, maar als ik dat brevet wil hebben, moet ik ook dit gewoon nog even doen.

Omdat de datum die de club hiervoor had bedacht, mij niet goed uitkwam wegens mijn wintersportvakantie volgende week, heb ik een alternatief bedrijf gevonden voor deze toets: CAE-NLS in Hoofddorp. Dus ik daar heen, niet helemaal wetend wat ik kon verwachten.

Je begint daar met een oefentoets, zodat je een beetje kunt wennen aan de typen oefeningen die je moet doen. De toets is onderverdeeld in luisteroefeningen en spraakoefeningen, die direct opgestuurd worden via Internet naar het bedrijf dat de toets heeft ontwikkeld. De oefeningen zijn allemaal luchtvaart georienteerd, maar het gaat zeker niet alleen om radiotelefonie. Kort gezegd zit je een uur te luisteren en kletsen tegen een PC met een headset op je hoofd, en daarna maar hopen dat je voldoende niveau Engels hebt. De uitslag volgt over 2 weken.

Over CAE ben ik zeer tevreden. Het is er allemaal erg goed geregeld, een nette toetsruimte, nette headsets, een goede begeleiding en introductie, en ook de oefeningen vooraf zijn erg prettig. Als je een alternatief zoekt, ik kan CAE van harte aanbevelen.

Quote van deze keer:
Als je tijdens een vlucht niets aan het doen bent, doe je iets verkeerd of je bent druk bezig iets te vergeten.

Mission "grote driehoek" not even started...

Zucht...ik word er langzaam een beetje moedeloos van. Het wil maar niet lukken met fatsoenlijk weer om die grote driehoek te gaan vliegen. Vandaag wederom een poging gedaan, maar het zicht was en bleef abominabel. Ik heb inmiddels zo'n beetje alle mogelijke routes in een navigatieplan uitgewerkt, want nu leek het noorden weer de beste kansten te geven. Wel gezellig met de medeleerlingen op de club doorgebracht, en samen met Max het plan gemaakt, want ook hij wilde zijn driehoek gaan vliegen.

Victor gaf (terecht) niet zijn zegen, en ook de soloverklaring niet, en toen zijn we met z'n drieën (Max, Natacha en ik) maar met Willem meegevlogen om pannenkoeken op Midden-Zeeland te gaan eten. Deze oude rot met veel ervaring durfde het wel aan, al moesten we wel laag blijven. Toch nog gevlogen dus, al was het dan passief. En...met Willem op pad staat garant voor prachtige verhalen...en zeer wijze lessen. Willem, bedankt!

Quote van deze keer:
Lost student pilot: “Unknown airport with Cessna 150 circling overhead, identify yourself.”