Zucht...ik word er langzaam een beetje moedeloos van. Het wil maar niet lukken met fatsoenlijk weer om die grote driehoek te gaan vliegen. Vandaag wederom een poging gedaan, maar het zicht was en bleef abominabel. Ik heb inmiddels zo'n beetje alle mogelijke routes in een navigatieplan uitgewerkt, want nu leek het noorden weer de beste kansten te geven. Wel gezellig met de medeleerlingen op de club doorgebracht, en samen met Max het plan gemaakt, want ook hij wilde zijn driehoek gaan vliegen.
Victor gaf (terecht) niet zijn zegen, en ook de soloverklaring niet, en toen zijn we met z'n drieën (Max, Natacha en ik) maar met Willem meegevlogen om pannenkoeken op Midden-Zeeland te gaan eten. Deze oude rot met veel ervaring durfde het wel aan, al moesten we wel laag blijven. Toch nog gevlogen dus, al was het dan passief. En...met Willem op pad staat garant voor prachtige verhalen...en zeer wijze lessen. Willem, bedankt!
Quote van deze keer:
Lost student pilot: “Unknown airport with Cessna 150 circling overhead, identify yourself.”
zondag 1 maart 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Even moed houden. Ik heb ook pas bij de vierde poging de driehoek kunnen doen. Twee keer door slecht weer, en een keertje kist kapot.
De vierde keer ging ook bijna niet door, maar ik kon de instructeur gelukkig overtuigen van mijn briljante crosswind landing capaciteiten. Ahum. :)
Inderdaad Oscar, het is natuurlijk ook niet de meest lekkere periode met het weer. Van uitstel komt zeker geen afstel. En sommige dingen worden alleen maar lekkerder als je ze uitsteld ;)
Een reactie posten