Les 19 en Solo: Seppe en rondje om Rotterdam

Les 19 alweer, het begint aardig op te schieten. Vandaag staat 1 lesblok gepland en daarna mijn eerste grotere solovlucht. Tot nu toe heb ik alleen nog circuits solo gevlogen, maar nu dan de langverwachte solo rond de Control Zone van Rotterdam.

Eerst op weg naar Seppe, om daar een paar T&G's te gaan doen. Aldaar aangekomen blijkt er een hardnekkig mistveld vlak bij het vliegveld te liggen, alleen het veld zelf is nog wel vrij. Maar Rucphen ligt volledig bedenkt onder een dikke dot 'watten'. Wel een heel mooi gezicht.

We duiken het circuit in en gaan rustig aanvliegen. Snelheid en hoogte in het circuit zijn nog wel aandachtspunten, dat blijft lastig. Maar het gaat allemaal prima en ik zit lekker op final. De eerste T&G gaat prima. Daarna weer stijgen en op naar de volgende rondjes. Inmiddels is het mistveld langzaam naar het noorden aan het schuiven en komt steeds dichter bij het veld te liggen. De 3e keer dreigen we er zelfs doorheen te gaan, maar dat gaat nog net goed. Van de 4e keer zien we maar af, want inmiddels ligt het mistveld vrijwel boven de drempel van runway 25. We melden aan de toren van Seppe wat de omstandigheden zijn, en deze besluit een kist, die net vertrokken is, te gaan waarschuwen voor de mist.En wij op weg terug naar Rotterdam.

Terug in Rotterdam even een debriefing, en het gaat allemaal prima. Victor laat me dan ook met alle vertrouwen vertrekken voor een rondje Rotterdam.

Na alle checks en de startup clearance taxi ik voor het eerst alleen op Rottrdam naar de runway. Dit voelt wel heel erg goed. Ik ben een stuk minder zenuwachtig dan de eerste keren, maar het blijft toch wel spannend, zo'n eerste grote solo. Na de run-up checks en de take-off clearance stijg ik op en draai richting het noorden en daarna westen, op weg naar Hoel van Holland. Het weer is prima, het zicht optimaal. Voor het eerst 'ver weg van huis'. Bij Hoek van Holland draai ik naar het zuiden en vlieg over het havengebied. Het blijft een mooi gezicht vanuit de lucht. Bij Hellevoetsluis volg ik het Harinvliet en het Hollands Diep en daarna richting Dordrecht.


Onderweg oefen ik nog even een steile bocht, en die gaat prima. Mooi rond, strak op hoogte. Na Dordrecht, dat er mooi bij ligt in de zon, vlieg ik door naar Alblasserdam, waar ik ook nog een rondje draai, en vandaaruit door naar Gouda. Bij Moordrecht weer de Control Zone in en tien minuten later sta ik weer beneden op RW24. Een perfecte solo, ik ben tevreden. Dit is toch echt waar je het voor doet!

Les 18: Bij nacht en instrumenten....

Vandaag een heel erg leuke vlucht in de planning. Op zicht een navigatievlucht naar Antwerpen, en in het donker op instrumenten terug. En daarnaast ook mijn eerste vlucht op een Piper, ik ben benieuwd hoe dat gaat bevallen. Het is een mooie dag, ik heb het navigatieplan al uitgezet en ben ruim op tijd op de vliegclub. Pa gaat ook mee, dus die mag wat filmopnamen maken.

Nou, eerst maar even tanken, dan komen we er zeker. En daarna op pad, naar het bekende punt Romeo. De radio gaat de laatste tijd ook steeds beter, maar ik moet leren wat rustiger te doen en niet te veel haast te hebben. Bij Ridderkerk begint de navigatie en zet ik koers naar Balen-Keiheuvel, want we vliegen niet rechtstreeks maar via de kortste omweg naar Antwerpen. Onderweg moeten we ook de CTR van Gilze-Rijen kruisen en dat mag ik even gaan aanvragen bij Dutch Mil Info.

We passeren het veld een paar mijl aan rechts, dus we hebben mooi uitzicht op het veld. Daarna richting de belgische grens en daar aanmelden bij Brussels Info. En dan nu maar op zoek naar het veld Balen-Keiheuvel. Wat je op de snelweg meemaakt als je België inrijdt, is vergelijkbaar met als je dat vliegend doet. Wat een chaotisch land, en op de nederlandse ICAO kaart staan ook nog eens veel dorpen niet aangegeven. Dus dit is wel erg lastig. Kennelijk heb ik een afwijking naar links, want ik moet steeds naar rechts corrigeren. Daardoor komen we dan ook ca. 3 mijl ten oosten van het veld uit. Op naar Antwerpen dan maar. We vliegen een approcha via Liera, een punt ten zuiden van het vliegveld Antwerpen. Deze approach heeft Victor ook nog nooit gevlogen, en dus zitten we nu beiden te zoeken. Maar uiteindelijk komen we er wel en vliegen de CTR van Antwerpen binnen. Eenmaal bij het veld gekomen moet ik nog even een 360 vliegen om wat afstand te nemen tot een voorgaande kist, maar dan mogen we gaan landen. Erg leuk is dat er pal voor de baandrempel een weg loopt. Als er vliegtuigen gaan landen, dan wordt het verkeer even stil gezet met verkeerslichten. Leuk om toch nog even voorrang op het wegverkeer te krijgen!

Prima landing, en parkeren mogen we op het grote platform. Spullen in de koffer en op naar de havenmeester voor het afdragen van de plaatselijke penningen. Daarna naar de plaatselijke kroeg tegenover het veld om even een tosti te eten en een colaatje te drinken. En terug naar het vliegveld om de instrument-procedure even door te nemen.

We zitten wat te vroeg klaar in het toestel, dus de toren heeft het vliegplan nog niet binnen. Inmiddels is het helemaal donker geworden, en nu gaat het dus echt leuk worden. De startup en routeklaring komt eindelijk binnen en we gaan dus opstarten en taxiën. Nou, het valt in het donker en met een matig lampje aan de voorzijde niet mee om het lijntje te volgen, laat staan de holding-line te vinden. Goed..run-up checks en klaar voor vertrek. En even later draaien we de baan op (met volle baanverlichting), geven we gas en vliegen we over een schitterend verlicht Antwerpen. We vliegen netjes de voorgeschreven departure met gebruik van diverse bakens (VOR) en gaan al klimmend naar 6000 vt op weg naar Nederland. Het is een strak heldere nacht, en overal onder ons lichtjes van dorpen en 'parelkettingen' van de wegverlichting tussen de dorpen. We volgen de NDB bakens STD, ROT en RR, en gaan 45 minuten later aanvliegen voor een nette ILS (Instrument Landing System) approach op baan 24 van Rotterdam. De kunst hierbij is om 2 naalden (1 verticaal, 1 horizontaal) gekruist in het midden te houden. Als je dat goed doet, zit je a) recht voor de baan en b) precies op het glijpad die je naar de baandrempel brengt. Alhoewel het zicht erg goed is, probeer ik het zo lang mogelijk echt op de instrumenten te vliegen. Op het moment dat we beneden 1500 vt komen, wordt het ineens heel erg vlagerig en worden we alle kanten op geslingerd. Dat wordt een turbulente landing. Al slingerend gaat het naar de baan (hard werken) en het wordt uiteindelijk een prima landing. Victor is over deze les ook erg tevreden. Ik heb netjes en beheerst gevlogen. Enig aandachtspunt was dat ik de neiging had om bij het navigeren te veel links uit te komen. Voor de rest gaat het allemaal erg goed, en dat vind ik eigenlijk zelf ook wel.

EN WAT WAS DIT GAAF!!!!! Ik kan werkelijk iedereen aanraden om een dergelijke vlucht tijdens de opleiding eens te maken. Het is naast leerzaam vooral ook erg spectaculair om bij nacht te vliegen. WOW!!!!

Les 17: Seppe voor het eerst

Even een kort verslagje dit keer.

Het is er al die tijd niet van gekomen, mede vanwege de hoge toeslagen op Seppe, maar die zijn tijdens de winter niet meer geldig, dus nu kun je in het weekeinde weer redelijk goedkoop Touch & Go'en op Seppe. Op naar Seppe dan maar deze dag.

Seppe (bij Breda) is ongeveer 25 minuten vliegen en wordt veel gebruikt door leerlingen van de vliegclub om daar landingen te oefenen. Het is een klein leuk veldje met een asfaltbaan.
Vandaag vliegen we een Romeo-departure (Ridderkerk) want dat is de kortste route. Na 20 minuutjes vliegen komt het veld in zicht. Ik vlieg aan voor het circuit en daal naar 700 voet (circuithoogte). Het circuit bij Seppe is niet helemaal een rechthoek, dus het wordt een korte snelle indraai naar final. De eerste ronde gaat aardig. Op downwind iets te snel, vanaf de baseleg de daling ingezet en op final voor de baan zat ik aardig goed. De landing ging ook prima beheerst, dus dat geeft een lekker gevoel. Doorstarten dan maar en op naar de volgende. Zo heb ik een paar rondjes gedraaid met redelijk nette landingen, en daarna terug naar Rotterdam. Landen op Seppe kan op rekening, dus bij het verlaten van het circuit moet ik nog even mijn naam en lidnummer roepen, dan komt het wel goed (en inderdaad, 10 dagen later rolt de afrekening op de mat). Terug naar Rotterdam en daar ook weer en heel aardige landing gemaakt. Prima les!

Les 16: Revanche

Zo, na de waardeloze vorige les, waarbij vrijwel alles niet liep zoals het zou moeten, tijd voor een revanche. Dus snel een extra les ingepland, die vandaag gaat plaatsvinden. Weersomstandigheden: challenging! Het is de hele week al zeer matig weer met regen en een straffe wind, dus dat gaat zweten worden. In de loop van de middag klaart het wat op, maar nog altijd is de wind stevig te noemen (20-30 knopen).
Victor bedenkt dat het wel aardig is om de noodlandingsoefening van afgelopen weekeinde nog eens over te doen. Dus opgestegen en richting het laagvlieggebied gegaan. Onderweg nog wat stalls geoefend tussen de regendruppels door, en dat ging alvast zoals het hoort. Mooi, dat geeft hoop.

Aangekomen bij het laagvlieggebied Gouda blijkt dat de wind volledig dwars staat op alle 'velden' (de weilanden, met of zonder beesten). En met deze zijwind wordt dit nog een heftige uitdaging. Ondertussen worden we alle kanten opgeslingerd, want de wind is wat vlagerig en vooral aan de rand van de regenbui boven Gouda, waar we vlak bij in de buurt zitten. Wel goed om dergelijke weersomstandigheden eens mee te maken.

Gezien de wind en -richting is het flink werken geblazen om netjes uit te komen voor de gekozen noodlandingsvelden. En daarbij zitten dan echt de vleugels van de Cessna in de weg. Want je bent binnen de kortste keren het gekozen veld uit het oog verloren. En als je het dan weer ziet (bv. op de base leg), dan heeft de wind je al weer een stuk opzij gezet. Kortom, een lesje noodlandingen om nooit meer te vergeten. Zelf Victor bekent achteraf enigszins spijt te hebben van het lesdoel, omdat de weersomstandigheden toch wat heftiger zijn dan verwacht.

Bij terugkomst op de club krijgen we bewonderende blikken dat we met dit weer toch nog op pad zijn gegaan. Victor is tevreden over de prestaties en daar sluit ik me van harte bij aan. Zo, dat dipje van de vorige keer is definitief aan de kant gezet.