De draad weer oppakken

Zo, na de vakantie, en alles weer in rustig vaarwater ga ik de draad maar weer eens oppakken. Sinds het laatste vluchtverslag van 21 mei, heb ik al weer 10 vluchten gemaakt. Met verschillende bestemmingen, verschillende kisten, en allemaal weer leuk en leerzaam. Soms ook met passagiers, die zich zitten te vergapen aan wat ze allemaal zien. Terwijl het voor ons vliegers allemaal al zo gewoon is geworden. Wat zijn we toch verwend.

Van al die vluchten zal ik geen verslag maar maken, want dan ben ik nog wel een paar avonden bezig. Maar vanaf nu zal ik het wel weer structureel gaan oppakken. Fans, ik ben weer terug :-)

zondag 13 september 2009

Afgelopen zondag stond mijn checkout op het programma op de Piper Archer. Dit is een lekker stevige en zware kist, die erg geschikt is voor langere trips. Ik wilde graag de mogelijkheid hebben om te gaan vliegen op deze kist en de Piper Warriors, en een check op de Archer volstaat dan.
Mijn voorstel aan Victor was om even naar Seppe te vliegen en daar wat Touch & Go's te gaan maken. Hij vond het een prima idee, en dus vliegplan ingediend en de kist gaan inspecteren. Nadat we helemaal ingegespt zaten, en ik de radio's aanzette om een startup te gaan vragen, liet het display van beide radio's een onbekende foutmelding zien. Victor en ik stonden voor een raadsel. Kijk, dat ik nou niet weet wat er aan de hand is OK, maar ook Victor had een groot vraagteken op zijn gezicht. Na dat hij een paar andere leden geraadpleegd had, bleek het gewoon een melding van de radio's te zijn dat de spanning te laag was, dode accu's dus. Wij natuurlijk nog even proberen te starten, maar tevergeefs.
Toen maar besloten om de kist naast de WKB neer te zetten, en daar aan de stroom te hangen. Mon dieu, wat is die Archer een zware kist zeg, als je die in je eentje ca 50m moet verplaatsen. Het is meteen duidelijk waarom je een aparte check op de Archer moet doen: Het hogere gewicht van de kist heeft behoorlijk wat invloed, met name op de landing.

Afijn, drie kwartier verder is het flight plan met een uur vertraagd, draait de motor, baad ik nog in het zweet van het versjouwen van de kist, en kunnen we dan eindelijk naar de pomp taxiën. Na het innemen van brandstof (vol, dus de kist heeft maximale zwaarte, ben benieuwd...) gaan we naar RW06 voor de takeoff. Het weer is redelijk goed, en met het zicht en turbulentie zal het dus wel allemaal meevallen.
Nadat we op 1500vt zijn aangekomen en de Romeo-departure afvliegen, valt meteen al op dat deze kist een stuk sneller vliegt. Voordat ik het weet, zitten we al boven het afmeldingspunt Romeo. Lekker hoor zo'n snelle kist.
Zo, Seppe is al in zicht en we draaien het circuit in voor een maar T&G's. Aangezien ik na 20 uur weer eens met een instructeur vlieg, is het voor mij best wel spannend om te kijken of het allemaal nog goed gaat. Soort van tussentijdse check. Op Seppe doen we 3 landingen, een gewone, een flapless en een precision landing. De eerste gaat nog wat matig (wennen aan de kist), maar de 2e en 3e gaan prima. Gauw terug naar Rotterdam, en daar doen we nog een glide-in landing. Ook die gaat prima, en we gaan snel weer terug naar de club. Victor is tevreden en vult het formulier in. Vanaf nu mag ik dus ook op de Pipers vliegen. Door alle vertraging bij het vertrek, zijn onze afspraken een beetje in het nauw geraakt, dus gaan we er beiden snel vandoor.
Heerlijke kist die Archer. Ik denk dat ik daar nog wel eens een paar tochtjes mee ga maken.